Ik had Hem zo hard nodig, maar ik hoorde niets van Hem

Islamitisch recht

Mijn naam is Nacrin, ik ben getrouwd en heb drie kinderen. Ik kom oorspronkelijk uit Iran. Daar heb ik islamitisch recht gestudeerd en achttien jaar bij een rechtbank in Teheran gewerkt. Vijftien jaar geleden ben ik met mijn man en toen twee kinderen uit Iran gevlucht. Zoals vele families in Iran, was mijn familie ook moslim. Ikzelf was streng gelovig. Ik hield me aan de hijab (het dragen van een hoofddoek) en bad vijf maal per dag. Al die jaren dat ik zo bezig was met God, had ik toch nooit echt het gevoel dat ik een relatie met God had. Ik wist diep in mijn hart dat ik iets miste.

Onrecht tegen vrouwen

Ik zag geen verandering in mijn leven, alles bleef hetzelfde. Ik had nooit het gevoel dat ik iets terug hoorde van God. Het leek maar van één richting uit te gaan, steeds van mij naar God. Mijn vragen bleven onbeantwoord. In een islamitische maatschappij is het onrecht tegen vrouwen heel groot. Keer op keer wilde ik van God weten waarom dit zo was maar ik kreeg geen antwoord. Waarom mochten vrouwen mishandeld worden? Waarom moesten vrouwen hun kinderen afstaan als de man wilde scheiden? Waarom mochten mannen vier vrouwen hebben en waarom mocht Mohammed, die in opdracht van God handelde, al die dingen doen? Maar ik had nog veel meer vragen. Het werden er meer en meer. Ook in de Koran kon ik geen antwoorden vinden. Na verloop van tijd begon ik mijn geloof te verliezen. Want er was geen band. Soms gaf ik mezelf de schuld. Soms dacht ik dat ik niet rein genoeg was voor contact met God.

Soms dacht ik dat ik niet rein genoeg was voor contact met God

De toekomst verpest

Door bepaalde gebeurtenissen in mijn leven moest ik mijn land verlaten en reizen naar een onbekend land. Ik had een heel leven opgebouwd, maar alles wat ik opgebouwd had was ik ook heel snel kwijt. Daar stond ik dan, een vreemdeling in een vreemd land. We moesten asiel aanvragen in Nederland en een verblijfsvergunning afwachten. Dit was een zeer moeilijke fase in mijn leven. Ik was een gebroken mens. Ik had geen doel meer en was bang dat ik de toekomst van mijn kinderen had verpest. In die periode vroeg ik God waar Hij was. Ik had Hem zo hard nodig, maar ik hoorde niets van Hem.

Pijn wegnemen

Op een avond was ik bij een vriendin en daar was een christelijke vrouw die over de Bijbel aan het praten was. Mijn taal was toen nog slechter dan nu, maar toch deed ze heel hard haar best om het mij duidelijk te maken. Na die avond bleven we contact houden. Voor het eerst in mijn leven hoorde ik via haar dat God je waardeert zoals je bent. Ik hoorde dingen dat Hij als mens op aarde is gekomen om ons lijden en onze pijn weg te nemen. Je hoefde niet op een bepaalde manier te gaan bidden in de richting van een bepaalde plek. Je had geen extra regels en de constante angst dat je iets verkeerd deed. Je moest alleen van Hem houden, met heel je hart.

Voor het eerst in mijn leven hoorde ik dat God je waardeert zoals je bent

De enige Zoon van de Vader

Ik begon steeds meer interesse te krijgen en vroeg naar een Iraanse Bijbel. Dag in dag uit begon ik de Bijbel te lezen. In het begin vond ik de Bijbel moeilijk te begrijpen. Voorheen, in de islam, ging het heel simpel om het verdienen van de genade van God met je daden. Hoe kan het dat God, in het christelijke geloof, je zo maar vergeeft? Op een avond was ik alleen en las in de Bijbel. Ik begon met Jezus te praten en las Johannes 1 vers 14: ‘Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader’. Dat was een speciaal moment voor mij, alsof ik in aanraking kwam met de Heilige Geest. Ik barstte uit in tranen. Toen heb ik Jezus in mijn hart toegelaten. Ik heb me laten dopen en probeer elke dag te groeien in mijn geloof met de hulp van Heilige Geest. Een jaar geleden ben ik met de internationale christelijke gemeente in Veenendaal in contact gekomen. Wat daar gebeurt vind ik heel bijzonder. Je ziet er mensen met een verschillende huidskleur, cultuur en taal, maar ze geloven allemaal in Christus.