De Heilige Geest zelf beantwoordde mijn vragen – NABIL

‘Ik ben wel moslim, maar ik geloof dat God vrede en liefde is’

Ik kom uit de Rif in Marokko. Daar ben ik opgegroeid in een goed gezin. Ik zag een kostbare liefde in het leven van mijn ouders. Dat gaf me als kind al de overtuiging dat God ook liefdevol is. Ik zag om me heen wel dat in zeer religieuze gezinnen de ouders vaak strenger waren tegen hun kinderen, en hen dwongen om te bidden en bang te zijn voor God. Toen ik naar school begon te gaan en meer over de islam begon te leren was dat ook het beeld dat ik meekreeg over God: dat Hij alleen goed is voor moslims, maar kwaad doet naar andere mensen. Ik hoorde verhalen om bang van te worden, over Gods straf en oordeel. Mijn eigen ideeën over God werden aan het wankelen gebracht. Ik ben wel moslim, zei ik, maar ik geloof dat God vrede en liefde is.

Dit kan niet van God zijn, dacht ik.

Hebben ze gelogen over mijn godsdienst?

In 2007 verliet ik Marokko, omdat ik het leven daar zwaar vond. De Arabisering van Marokko ligt vast in de grondwet. Als je Berber bent en uit het Noorden komt, sta je op een maatschappelijke achterstand. Werk vinden is bijvoorbeeld moeilijk. Ik kwam als illegale immigrant in Nederland, en dan heb je natuurlijk ook niet veel rechten. Maar ik voelde me in elk geval veilig en vrij. Ik mocht natuurlijk geen baan hebben, maar ik wilde wel iets te doen hebben, en daarom begon ik me te verdiepen in mijn eigen geschiedenis – die van de Berbers. In Marokko had ik op school geleerd dat de Berbers vroeger in grotten leefden en pas door de Arabieren tot het licht waren gekomen, maar ik vond uit dat de Noord-Afrikanen vroeger een rijke beschaving hadden gekend. Van een Egyptische farao die die een Libische Berber was, en een koning van Marokko die getrouwd was met de dochter van Cleopatra, tot aan de kerkvader Augustinus. Veel Berberse Marokkanen weten hier niets van, en beschouwen zichzelf als Arabieren, terwijl ze het niet zijn. Ik concludeerde dat de machthebbers de mensen graag onwetend houden om hen onder de duim te houden. Om die reden kwam de vraag bij me op: hebben ze dan misschien ook gelogen over mijn godsdienst, over de islam? Ik begon me te verdiepen in het leven van Mohammed, en ik schrok ervan. Ik kwam erachter dat de oorlogen die hij voerde niet alleen maar ter verdediging waren. Ik leerde over zijn aanvallen op bijvoorbeeld de joden, alleen omdat ze hem niet wilden accepteren als profeet. Dit kan niet van God zijn, dacht ik. Het is totaal onaanvaardbaar om anderen te gaan vermoorden omdat ze jou niet accepteren.

Ik had God verloren

Mijn beeld van God werd zwakker. Ik begon Hem kwijt te raken. Ik voelde duisternis in mijn leven en dat duurde bijna twee jaar. Ik wist wel dat God er moest zijn, maar ik hoorde of voelde Hem niet. Toch kon ik mezelf niet als atheïst zien. Ik ging op zoek en kwam uit bij wat ik als de oorspronkelijke godsdienst beschouwde: het jodendom. Ik zocht een rabbijn op, die na lang aandringen wel met me wilde praten en me boeken gaf om te lezen. Opnieuw kwam ik daarin God tegen als een God van geboden en verboden. Ik begon Oude en Nieuwe Testament te lezen, maar in deze donkere periode begon ik ook drugs te gebruiken. Ik was alles kwijt, want ik was illegaal en ik had God verloren. Ik voelde niets en ik wilde ook niets zijn.

In mijn twee jaren van duisternis had ik ervaren wat zonde was, en nu begreep ik waarom Jezus moest sterven!

Op een nacht begon ik te bidden: “Ik weet dat ik verkeerd bezig ben. Waar bent U, God? Maak Uzelf aan me bekend. Ik heb U nodig.” Ik besloot mijn leven met drugs in Amsterdam de rug toe te keren, ik vond op straat honderd euro en ik stapte in de trein. Ik kwam een vriendin tegen die tegen me zei dat ik wel kon verblijven in het gebouw van de Bijbelschool waar ze studeerde. Daar begonnen dingen voor mij te veranderen. In de Bijbel las ik over Gods vrede en liefde, en dat Hij een Vader is. Maar ik bleef aanlopen tegen dezelfde obstakels waardoor ik altijd ervan overtuigd was geweest dat het christendom niet waar kon zijn: hoe kon God mens zijn geworden? En als Jezus God was, hoe kon Hij dan aan het kruis uitroepen ‘Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’. Maar op een dag was ik alleen en heb ik ervaren dat de Heilige Geest mij zelf de antwoorden gaf waardoor deze obstakels wegvielen. Opeens zag ik in dat Jezus God was, maar ook mens. En dat Hij als mens de pijn van de verlatenheid van God moest ervaren. In mijn twee jaren van duisternis had ik ervaren wat zonde was, en nu begreep ik waarom Jezus moest sterven! Ik rende naar mijn vriendin toe en riep: “Ik geloof in Jezus!”

Een man in het wit

De volgende nacht had ik een droom. Ik was jong, en ik ontmoette een man in het wit, van wie de voeten de grond niet aanraakten. Ik wist dat het Jezus was. De dag daarna vertelde iemand me over een Arabische kerk in A. Die zondag ben ik er voor het eerst heen gegaan, en sindsdien ben ik er gebleven. In juli 2014 ben ik er gedoopt.

Sinds ik Jezus heb aanvaard is Hij nooit van mij weggegaan. Toen de duivel me aanviel toen ik zwak was omdat ik van de drugs af moest komen, bad ik tot God ‘vergeef me’, en het volgende moment vond ik op straat een Amerikaans muntje met de woorden ‘trust God’ (vertrouw God). Vorig jaar mocht ik trouwen en een verblijfsvergunning ontvangen. En toen we dit voorjaar een woonplek nodig hadden, had God me het vertrouwen gegeven dat we in mei iets zouden krijgen, niet te ver van de kerk in A., en Hij heeft het gedaan.