Ik was teleurgesteld in een God voor wie het nooit goed genoeg was

Boos en teleurgesteld

Ik herinner me de nacht dat mijn vader zich niet goed voelde. Ik was zestien. Ik herinner me dat ik ’s avonds naar mijn kamer ging, de Koran in mijn hand nam, en het tot God uitriep: ‘God, vergeef me alstublieft als ik één van mijn gebeden vergeten ben of als ik iets verkeerd heb gedaan. Alstublieft, maak mijn vader beter! Ik beloof dat ik vanaf vandaag al mijn gebeden op tijd zal zeggen’. De volgende dag vertrok mijn vader van huis en hij kwam nooit meer terug. Hij had een hartaanval en overleed. Ik was verslagen. De reden waarom ik geloofde dat God niet om mij gaf was dat ik hem helemaal niet tot me had horen spreken. Het was altijd een eenrichtingsgesprek geweest. Het maakt niet uit hoe en hoelang ik bad – Hij bleef stil. Ik was boos en teleurgesteld in een God voor wie het nooit goed genoeg was. Dat ik nooit bevestiging kreeg putte me uit. Ik had er genoeg van. God zat alleen te wachten tot ik iets fout deed om me dan te kunnen straffen.

Ondersteboven gekeerd

Er was iets in mij wat me verteerde: Wat als mijn moeder of zus op een dag ook niet zouden terugkomen? Wat als zij een ongeluk zouden krijgen? Het was zo moeilijk om mijn familieleden te beschermen als ik zelf niets in de hand had. Deze angst en zorgen droeg ik meer dan twee jaar met me mee. Toen hoorden we over één van onze vrienden hoe zijn leven ondersteboven was gekeerd. Het was ongelooflijk! Een jaar eerder was hij verslaafd, zonder geld, en lag hij in scheiding. En nu was hij een nieuw iemand, gezond, gezegend, en hij kreeg zijn tweede kind! Hij beweerde dat Jezus zijn leven had veranderd! Wij wilden weten wie Jezus was. We nodigden deze vriend bij ons uit, en toen, nadat ze hadden verteld over hoe God ons al kende voordat we geboren waren en over hoe waardevol ons leven is, toen vroegen ze of ze voor ons konden bidden. Dat gebed was zoooo anders. Ik hoorde Gods stem. Ik voelde letterlijk zijn aanwezigheid. Ik was zelfs bang dat ik zou sterven. Ik kon Hem gewoon naast me voelen. Dit was mijn eerste ervaring met God! ‘Wow’, dat is wat al mijn familieleden zeiden na het gebed.

God! Zag U mij toen ik u smeekte om mijn vader weer beter te maken?

Jezus huilde!

Ik begon het evangelie van Johannes te lezen. In hoofdstuk 11 las ik dat Jezus huilde toen hij Maria zag huilen om haar dode broer. Wow! Jezus huilde! Dat was het. Ik brak en voor het eerst sinds lange tijd zei ik weer iets tegen God: ‘God! Zag U mij toen ik u smeekte om mijn vader weer beter te maken? Zag U mij toen ik al die nachten aan het huilen was omdat ik hem miste? Huilde U toen U mijn pijn zag?’ Ik kan niet beschrijven hoe maar ik voelde vrede! God houdt van me! En vandaag zeg ik vaker ‘Vader’ dan vroeger toen ik mijn aardse vader nog had. Hij spreekt terug!

Een beschermende Vader

Het is bijna twee jaar geleden dat ik naar Nederland kwam om hier verder te studeren. Mijn familie woont nog daarginds en ik ben hier. Zes jaar geleden leek dat onmogelijk voor mij, maar nu ben ik vrij van mijn angsten en zorgen en het is een geweldig gevoel om zo gerust te zijn. Ik weet dat mijn familieleden in Gods hand zijn en Hij is een liefhebbende, trouwe en beschermende Vader. Ik woonde vier jaar in Iran als christen, een land waar het gevaarlijk is om een Bijbel te hebben, laat staan om gedoopt te worden. Maar toen ik hier kwam ben ik gedoopt! En nu ben ik waar ik thuishoor, met een Iraanse huiskerk, en ik volg mijn passie om iedereen te vertellen om elke voorstelling die ze van God hebben weg te doen! Alleen God kan zichzelf duidelijk maken en je moet Hem toestaan om zichzelf voor te stellen: Hij is liefde.