Levenslang was ik op zoek naar God. Eindelijk was er contact

Vanzelfsprekend geloven

Mijn leven begon in een dorp in het Noordoosten van Turkije. Ik werd geboren als tweede in een gezin met drie kinderen. We woonden op het platteland en leefden van de landbouw. De stad was ver weg en had geen invloed op ons leven. We verdienden weinig en daarom vertrokken de mannen naar de grote stad of naar het buitenland. Ook mijn vader vertrok eerst naar Istanbul, later zelfs naar het buitenland. Ik heb hem veel gemist.

Voor zover ik me kan herinneren ben ik altijd een stille, introverte jongen geweest. Dat ben ik trouwens nog steeds. Geloven in God is voor mij altijd vanzelfsprekend geweest. Mijn zeer vrome oma schreef alle gebeurtenissen toe aan God en ik was bijna altijd bij haar. Ik heb, evenals zij, in elke seconde in mijn leven naar contact met God gesnakt. Mijn oudste herinnering heeft ook te maken met mijn zoektocht naar God. Tijdens een onweer, toen ik buiten een enorme knal hoorde na een flinke lichtflits, dacht ik: “Dat is Allah.”

“Christen” synoniem aan “slecht mens”

Iedereen in ons dorp was soenniet en ik ben als moslim opgevoed. Ik werd op zijn tijd naar de moskee gestuurd om mijn geloof te leren. Ik koesterde een diep respect en liefde voor Allah. Er was een God en hij heette Allah. Allah spreekt nooit met ons, alleen met zijn geliefde Mohamed. En via hem stuurde Allah de Koran. Wij moeten doen wat er in de Koran stond. Want, de Koran is Allah’s woord dat uit de hemel is neergedaald! Conform mijn islamitische opvoeding heb ik bijna 35 jaar in dit verhaal geloofd. Ik wist niet beter. We leerden dat het christendom duivels was, dat de naam “christen” synoniem was aan “slecht mens”. Wie christen was zou eeuwig branden in de hel… Tijdens mijn adolescentie echter las ik serieuze boeken en zag ik in westerse films dat de waarheid wel eens anders kon zijn.

Na mijn militaire dienst verhuisde ik naar Istanboel. Mijn vader was daar ondertussen zelfstandig ondernemer geworden. Als jongeman van 20 jaar wist ik inmiddels over de Europese levenswijze, humanisme, gelijkheid, democratie, welzijn etc. Ik verlangde steeds sterker om naar Europa te emigreren. Maar, een gewone Turkse staatsburger kwam niet in aanmerking voor een visum van een West-Europees land. Ik had op een landkaart van Europa al een illegale route getekend…

Met veel inzet bad ik vijf keer per dag en vastte ik tijdens de Ramadan, want op die manier zou ik Allah kunnen bereiken.

Teleurstelling in de islam

Na een paar maanden belandde ik in Nederland. Het lukte me om me hier te vestigen en omdat ik geen zorgen meer had, hervatte ik mijn zoektocht naar God. Hierdoor heb ik tussen mijn 27e en 35e levensjaar veel tijd gestoken in onderzoek naar de islam. Zo heb ik de Koran keer op keer gelezen, de geschiedenis van de islam en het leven van Mohamed bestudeerd en het Arabische alfabet geleerd om de Koran in Allah’s eigen taal te kunnen lezen. Met veel inzet bad ik vijf keer per dag en vastte ik tijdens de Ramadan, want op die manier zou ik Allah kunnen bereiken. Ik snakte naar contact. Maar, hoe dieper ik de islam indook, hoe groter mijn teleurstelling. Ja, ik was in een hopeloos doolhof beland. Er waren allerlei doodlopende paden, zo bedrieglijk en leugenachtig, niet een ervan bracht me tot nabijheid van God…

Op zoek naar God

Tijdens een wandeling in neerslachtige toestand kwam ik langs een evangelische boekhandel. Deze winkel had ik altijd geminacht. Maar dit keer liep ik naar binnen. Aan de jonge verkoopster, die me vriendelijk aansprak, vertelde ik dat ik een gefrustreerde moslim was op zoek naar God. We spraken kort en zij zei dat zij haar baas zou vragen of hij me kon helpen. Kort hierop volgde een prettig gesprek met de beide eigenaren. Tot mijn verbazing gaven ze mij een nieuwe bijbel mee, nog in plasticfolie verpakt. Ik hou van nieuwe boeken.

Geen toeval

Eerste Kerstavond van 2005 zat ik op de bank en maakte de folie van mijn Bijbel met plezier open. Ik bekeek de kaarten, de inhoudsopgave en begon te lezen. Ergens in Exodus stopte ik en legde mijn Bijbel op zij om naar een film te kijken. Ik wist niet eens welke film het was. Ik zag Bruce Willis en ging kijken. Later ben ik erachter gekomen dat de film The Sixth Sense heette.

“Uit de diepte roep ik tot U Heer”

Bruce Willis speelt in deze film Malcolm, de psycholoog van Cole, een kleine, stille en zichzelf gekeerde jongen. Op een gegeven moment loopt deze jongen een kerk binnen en gaat zitten in een van de rijen. Malcolm loopt achter hem. Dan zegt Cole iets in het Latijn, maar Malcolm begrijpt niet wat hij zegt. Thuisgekomen vertaalt de psycholoog de woorden van de jongen: “uit de diepte roep ik tot U Heer”. Deze zin raakte mij diep in mijn hart. Ik riep immers ook vanuit de diepte van mijn hart tot God. Even later begon de reclame en ik keerde terug naar mijn bijbel. Ik wilde niet doorgaan waar ik was. De film was interessant en ik wilde snel in mijn nieuwe bijbel kijken, om vervolgens na de reclame weer naar de film kijken. Ik sloeg zomaar een pagina open en op de rechterbladzijde las ik: “uit de diepte roep ik tot U Heer!” Dat kon geen toeval zijn! Tegelijkertijd voelde ik een enorme kracht om me heen. Een zalige, machtige kracht die al mijn contact met deze wereld afsloot. Een frisse, heerlijke lucht om me heen. De zwaartekracht, alle waarnemingsvermogen en gewaarwording, alle zintuigen, vielen plotseling weg; het was alsof de hoofdschakelaar van een gebouw afsloeg: zalige stilte. Het duurde hooguit een seconde.

Na deze machtige kortsluiting is niets meer in mijn leven hetzelfde gebleven. Er moest daarna nog wel veel gebeuren voordat ik de betekenis van deze gebeurtenis kon begrijpen en ernaar handelen. Levenslang was ik op zoek naar God. Uiteindelijk heeft Hij me een prachtige boodschap gestuurd. Er was eindelijk contact.