Het was alsof een hand me uit een diepe put naar boven trok

Oudste dochter

Ik groeide op als een moslimmeisje in een Marokkaans gezin met elf kinderen. Ik geloofde in één God, Allah, en ging altijd keurig naar de moskee voor koranlessen. Als oudste dochter, ik heb vier broers boven mij, werd ik al op zeer jonge leeftijd verantwoordelijk gehouden voor de huishouding en de opvoeding van de jongere kinderen en die verantwoordelijkheid werd me met harde hand opgelegd. Echt buitenspelen mocht ik niet en schoolreisjes waren er voor mij ook niet bij.

Een onbezorgde jeugd heb ik nooit gehad. Mijn moeder was een strenge vrouw maar mijn vader was mijn alles. Ik keek uit naar het moment dat hij weer thuis kwam om mij te troosten, dan zei hij tegen mij: “Waar heeft je moeder je geslagen?”, dan liet ik mijn wang zien en dan zei hij: “Wat, aan die kant? Dan moet je tegen je moeder zeggen, sla me ook maar op die andere kant”.

Naar Mekka

Mijn beide ouders waren vrome moslims en mijn vader was al een Hadj toen hij voor de tweede keer op bedevaart naar Mekka ging. Dit keer ging hij samen met mijn moeder. In deze periode kreeg mijn oudste broer een psychose en hield hij ons gezin in angst gegijzeld. Ik deed al een tijdje niets meer aan mijn geloof, ik deed geen salat en ik vastte ook niet meer, maar ik ben toen echt gaan twijfelen aan de islam. Hoe kan het nou dat je ouders hun gezin achterlaten, inclusief hele jonge kinderen, om op bedevaart te gaan. Mijn ouders zijn bezig Allah’s wil te doen en dan word mijn broer gek. Ik kon dit niet met elkaar rijmen en besloot me geen moslim meer te noemen.

Hoe kon iemand zo rustig zijn als hij net gehoord heeft dat hij dood gaat op zo’n jonge leeftijd en een vrouw met kinderen achter moet laten?

Niet bang om te sterven

Ik kwam voor het eerst echt in aanraking met het christelijk geloof via een vriendin die ik kende van mijn werk als ziekenverzorgende. Deze vriendin maakte veel indruk op mij mede omdat ze mensen die vloekten daar op durfde aan te spreken. Omdat ik aan mijn studie als verpleegkundige zou gaan beginnen mocht ik van deze vriendin bij haar intrekken, omdat ik thuis niet de rust en support kreeg die ik nodig had om te kunnen leren. Die vriendin en in het bijzonder haar familie waren echt gelovige mensen en vertelden mij veel over Jezus en het christelijke geloof. Maar mijn interesse werd pas echt gewekt toen ik een patiënt ontmoette die niet meer zo lang te leven had, een man van begin veertig. Deze man was niet bang om te sterven en wilde heel graag uitleggen waarom hij zo rustig was, want ik was daar wel verbaasd over. Hoe kon iemand zo rustig zijn als hij net gehoord heeft dat hij dood gaat op zo’n jonge leeftijd en een vrouw met kinderen achter moet laten? Hij vertelde mij over de liefde die God voor ons heeft en hij legde dit uit aan de hand van de liefde die hij voelde voor zijn vrouw.

Naar “Huis”

Ik was gefascineerd door zijn verhaal, zijn manier van doen en zijn houding ten opzichte van de dood. Maar het meest was ik onder de indruk van zijn liefde voor Jezus en zijn vertrouwen in God. Hij wist heel zeker dat hij het goed kreeg, dat hij naar God ging en dat Jezus voor hem was gestorven en dat er voor hem nu alleen maar mooie dingen stonden te wachten. Hij ging naar “Huis”.

Ik kwam steeds vaker met christenen in aanraking en zo ontmoette ik eens bij iemand thuis ene Gera. Ze vroeg me toen wat ik niet begreep of waar ik tegenaan liep in het christelijke geloof. Ik vertelde haar dat ik maar niet kon snappen dat Jezus de zoon van God was, want ik had altijd geleerd dat God geen zoon heeft en dat Jezus niet meer was dan een profeet zoals Mozes, Abraham en Mohammed. Ik snapte ook niet wat er bedoeld werd met de drie-eenheid, ik begreep hier niets van.

Tranen van blijdschap en verdriet

Toen ging deze vrouw het evangelie aan mij uitleggen aan de hand van stukjes vilt en lapjes stof. Nadat ze het had uitgelegd aan mij moest ik huilen. Het kwartje was namelijk gevallen, en ik begreep dat God er altijd was geweest. Ook toen ik het als kind moeilijk had, alleen was en Hem om hulp riep en Hij antwoord gaf. De tranen waren tranen van blijdschap maar ook van verdriet, verdriet omdat ik er nu pas achter kwam dat het God was die mij antwoord gaf en niet maar gewoon een droom.

Nu wist ik hoe het zat met God en Jezus en dat Hij voor ons gestorven is en opgestaan uit de dood, maar ik had nog niet voor de HEER gekozen. Ik praatte met verschillende christenen over het geloof en begon er over te lezen, want de interesse was nu nog groter geworden, maar toch kwam iedere keer weer die twijfel om de hoek kijken over de islam en over Jezus.

Achter in het foldertje stond een zondaarsgebed en ik begon te bidden, voor het eerst.

Oud zeer

De daarop volgende twee jaren werd mijn leven op z’n kop gezet. Ik had het druk met m’n studie en voor mijn studie was ik nu werkzaam op een kraamafdeling waar ik veel te maken kreeg met leven en dood die soms letterlijk maar één kamer van elkaar verwijderd waren. Dit had een enorme emotionele impact op mij. Ik ging slechter slapen en er kwam veel oud zeer naar boven waar ik niet mee uit de voeten kon. Ik raakte in een depressie en ik dacht: dit moet hetzelfde zijn als bij mijn broer die op zijn 25ste ook in een depressie raakte en daarna in een psychose belandde. Ik werd angstiger en liet me behandelen, begon medicijnen te gebruiken en ging naar een psycholoog, maar het hielp niets.

De Heer in mijn hart

Mijn kracht was op, mijn levenswerk en wens om verpleegkundige te worden zag ik in het water vallen want ik liep nu al zo’n vier maanden achter op mijn studie. Tot die ene nacht. Ik was onrustig en kon weer eens niet slapen, en zocht iets om te lezen. Ik vond een foldertje van “Er is Hoop”. De ouders van die vriendin van mij gaven mij met regelmaat foldertjes en dit was er één van, die ik nog niet gelezen had. Ik begon te lezen en herkende het verhaal dat Gera mij twee jaar eerder ook had uitgelegd. Achter in het foldertje stond een zondaarsgebed en ik begon te bidden, voor het eerst. Ik vroeg de Heer in mijn hart te komen, zoals dit in dat foldertje stond. Ik bad met heel mijn overtuiging dat ik geloofde dat de Here Jezus voor mij aan het kruis was gestorven voor al mijn zonden en opgestaan is uit de dood. Het was net of een hand me uit een diepe put naar boven trok en ik kreeg zo’n warm gevoel in mijn hele lichaam dat te vergelijken was met een warme douche. Ik wist dat ik nu een christen was geworden en dat ik opnieuw was geboren.

Ik had Jezus Christus aangenomen als mijn Verlosser, en dat deed Hij! Het ene wonder na het ander deed zich voor. Ik ging weer aan het werk en ben nooit meer bij die psycholoog geweest, ik kon weer genieten van de kleine dingen in het leven, ik werd met de dag sterker. Ik haalde mijn diploma, met veel moed en kracht van God die ook mijn vriendin de kracht gaf mij er verder doorheen te helpen.

Dromen verwezenlijken

Tijdens het lezen in de Bijbel kwam ik de woorden van Jezus tegen die ik als kind al eens eerder gehoord had, Jezus zegt in Mattheus 5:39: “…maar wie u op de rechterwang slaat, keer hem ook de ander toe”, en ik herinnerde me de woorden die mijn vader altijd sprak als ik bij hem kwam uithuilen. Ik heb dankzij de Heer al mijn dromen kunnen verwezenlijken, ik ben nu al een aantal jaren verpleegkundige, ben getrouwd, heb twee prachtige kinderen en een hele goede band met mijn beide ouders. Er is natuurlijk ook strijd geweest in mijn leven met de Heer, en ik heb ook verdriet gekend. Maar met de kracht van de Heilige Geest heb ik alles overwonnen!

Er gaat niets boven de liefde van onze hemelse Vader.