Je moet als christen risico’s nemen en niet bang zijn voor mensen.

Moeilijke keuze

Mijn naam is Zeynep, en ik heb mij een aantal jaren geleden bekeerd tot het christendom. Dit was een moeilijke keuze voor mij, aangezien ik als moslim ben opgegroeid. Maar ik heb uiteindelijk toch het moeilijkste in mijn leven overwonnen! En ik heb er geen spijt van! Maar hoe ben ik eigenlijk tot bekering gekomen? En waarom? Dat leg ik je nu uit, en hopelijk hebben andere moslims die zich willen bekeren tot het christendom hier ook wat aan.

Huilend in slaap

Op een dag voelde ik mij heel erg onrustig. Ik zat continu mijzelf naar beneden te halen in mijn gedachten. ‘Als je moslim bent moet je vijf keer per dag bidden anders ga je naar de hel’ werd er continu op school gezegd. Maar je school dan? En je werk? Moet je dat achterwege laten omdat je moet bidden? Diezelfde nacht viel ik huilend in slaap, ik was de islam echt zat. Iedereen vertelde mij wat anders (hoewel ik nooit streng ben opgevoed door mijn moeder, maar mijn vader was de extremist). Die nacht heb ik gedroomd, een droom waar ik zelfs nu nog de rillingen van krijg omdat ik zeker weet dat God mij die droom heeft gestuurd!

Een lieve, zachte stem

Ik zocht panisch naar antwoorden in mijn droom, maar ik wist alleen niet wat voor antwoorden. Opeens streelde een man door mijn haren en gaf mij een knuffel. Hij vertelde mij dat ik mij moest bekeren tot het christendom als ik echt antwoorden wilde en innerlijke rust en liefde. Ik zag geen gezicht, hij had alleen een wit gewaad aan en een hele lieve, zachte stem. Hij stelde mij gerust en ik werd wakker. Het eerst wat ik dacht was: Ach nee, dat kan toch niet? En ik deed er niet veel mee. Totdat ik twee maanden later weer hetzelfde droomde. Ik schrok mij rot. Opeens wist ik het, het christendom is de sleutel naar een beter leven! Ik begon mij erin te verdiepen, dingen op te zoeken en vragen te stellen aan mijn christelijke vrienden. Ik kreeg zo’n mooi gevoel als we het over Jezus hadden, een gevoel wat ik niet kan beschrijven maar te mooi is om waar te zijn. Een gevoel wat ik bij Mohammed nooit heb gehad, maar bij Jezus Christus wel! Een gevoel wat mij geruststelde, dat ik er niet alleen voor stond maar er altijd iemand bij mij is. Te mooi om waar te zijn, ik had mij nog nooit zo geweldig gevoeld. Als een kind dat een sticker krijgt op school omdat hij goed heeft opgeruimd.

Ik zou er voor sterven

Uiteindelijk besloot ik mijn moeder te vertellen over mijn bekering, mijn innerlijke rust, mijn droom, en ik probeerde haar ook in te lichten over Jezus. Mijn moeder dacht in eerste instantie dat ik het deed omdat ik boos was op de islam en een hekel had gekregen aan de hypocriete moslims. Totdat ik haar duidelijk uit had gelegd dat ik ook ouder begin te worden, dingen anders begin te zien, en mijn eigen keuzes begin te maken. Ze vond het erg vreemd en raar in het begin, maar heeft het uiteindelijk toch geaccepteerd. Mijn vader moet ik het tot op de dag van vandaag nog vertellen. Maar uit angst durf ik het niet. Maar dan zegt een stemmetje in mijn hoofd: Waarom ben je zo angstig en terughoudend tegenover je vader? Waarom? Je gelooft anders, nou en? Het was mijn angst om door hem vervolgd te worden en dat hij mij iets zou aandoen. Maar uiteindelijk dacht ik: Jezus Christus is voor ons gestorven aan het kruis, omdat wij mensen niets anders zijn dan zondaren. Waarom moet ik mijn geloof geheim houden? Integendeel ik ben zelfs TROTS! Trots dat ik mijzelf een christen mag noemen. Ik zou er zelfs voor sterven. Want met Gods hulp blijf ik tot aan mijn dood christen!

God houdt van je, Jezus is voor je gestorven. Dus waarom jij niet voor Hem?

Niet bang

Wat ik dus eigenlijk hiermee wil zeggen is: je hoeft niet bang te zijn. God houdt van je, Jezus is voor je gestorven. Dus waarom jij niet voor Hem? Omdat je eventjes pijn lijdt en daarna voor altijd in het paradijs zit met vrede en liefde? Omdat jij je bekeerd hebt tot iets wat beter is voor je, vervolgd wordt of vermoord? Je moet als christen risico’s nemen, en niet bang zijn voor mensen. Want wat zijn wij mensen dat wij over anderen mogen oordelen? Of dat we anderen mogen vermoorden? Heeft God ons die opdracht gegeven? Heeft God tegen ons gezegd dat wij mogen beslissen wie mag leven en wie moet sterven? Nee, dus vergeet niet dat jij niet de zondaar bent op dat moment. Maar de mensen die ons dit aandoen!